PEYGAMBER DEVESİ

PEYGAMBER DEVESİ

Son zamanlarda hep uzaklara bakıyorum. Ayrıntıların silikleştiği yerlere. Bir şehrin veremediği aitlik duygusuna bakıyorum sanki. Ben buraya ait değilim, kınarlar beni. fazlalığım ben buraya. Yabancıyım, yabanım. Zaten niye geldiysem buraya. Ellerinde olsa sürgün ederler. Yüzüme dahi bakmazlar. Bende de amma ihtişamlı bir var ya, ne diye baksınlar ki? Duymamda artık kimseyi, kulağımdan girip beynimin labirentini aşana kadar unuturum. Düşünülmemiş sözler labirentimi aşamaz!

Gerçeklikten öte yüzlere bakarken bir acı çekiyorum. Bir şeyler arıyorum; yalanlardan, rollerden ırak gözler arıyorum.

Durumum vahim gibi gözükür, asıl sizinki vahim. Topluma o kadar bağımlısınız ki bırak özgür düşünceyi, düşünce bile yoktur pislik dolu beyninizde. Sözde aciz benim. Sözde duyarsız benim! Nede güzel suçlarsınız size benzemeyeni. Sonuçta sizde iyi bilirsiniz özgür düşünceyi. Artık kimsenin gerçekliğinden emin değilim. Ne benim ne de etrafımdaki et parçalarının. Tüm bunlar olmasa gene ben ben miyim? Zihnime girdiler sarmallaştırdılar dolaştırdılar ta ki benliğim yok olana dek.

Şimdi ise sadece yabancı olduğum bir yere gitmek istiyorum, itibarsız bir yere.

Ne de olsa cehennem hep başkalarıdır. Fazlalıktır insan fazlalığı, eşya fazlalığı ne fark eder hepsi bir kölenin efendisi değil mi...

Korkuyorum. Tir tir titriyorum bir başkası olurum diye. Ne rahat bi akşamım var, nede rahat bir sabahım . Sabahı sabah edemiyorum artık. Şimdi ise ne mi yapıyorum: yazıyorum, kalemim nereye götürürse yazıyorum. Yazıyorum ama nereye kadar ? Şu infazımı yazarken bile çekiniyorum ne derler diye. Cehennem Başkalarıdır !

Başkalarıdır Cehennem.

İtiraf etmek, kuruyana kadar bağırmak istiyorum. Zehirli adamların zehirli düşünceleri hep benimle.

Şimdi ise göz yaşlarım elimi kana buluyor artık her şey için çok geç.

Zihnim sadece böyle bir sonu katlanabilir yatağımda mutlu ve huzurlu bir şekilde ölmek benim gibi kirli adamlara yakışmaz buna inanıyorum. Bu şehir bensiz daha sessiz.

Hatice Gökçen OĞLAKKAYA 9/G